ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน


 

  • ความหมายของคำว่า ' บุ้ง ๑ '

    บุ้ง ๑  หมายถึง น. ชื่อหนอนผีเสื้อหลายชนิดและหลายวงศ์ เช่น วงศ์ Arctiidae,Lymantriidae, Lasiocampidae มีขนปกคลุมเต็มลําตัว เมื่อถูกเข้าจะปล่อยนํ้าพิษทําให้เกิดอาการแสบร้อนและคัน เมื่อเจริญวัยจะเปลี่ยนเป็นดักแด้และฟักออกมาเป็นผีเสื้อกลางคืน, ร่าน ก็เรียก.

advertisement

 

คำที่ใกล้เคียงกัน

  • บุ้ง ๒

    น. ชื่อไม้เถาชนิด Ipomoea aquatica Forssk. ในวงศ์ Convolvulaceaeทอดเลื้อยตามพื้นดินหรือบนผิวนํ้า ดอกสีขาวหรือม่วงอ่อน ลําต้นกลวงยอดกินได้ เรียก ผักบุ้ง, พันธุ์ดอกขาวเรียก ผักบุ้งจีน, ราชาศัพท์ เรียกผักทอดยอด.

  • บุ้งขัน

    น. ชื่อไม้เถา ๒ ชนิดในสกุล Ipomoea วงศ์ Convolvulaceaeทอดเลื้อยตามหาดทรายชายทะเล, ชนิด I. asarifolia Roem. etSchult. ดอกสีม่วง ใบมีขน ต้นและใบใช้แก้พิษแมงกะพรุน, ชนิดI. tuba G. Don ดอกสีขาว ใบเกลี้ยง ทั้ง ๒ ชนิด เรียก ผักบุ้งขัน.

  • บุ้งจีน

    น. ชื่อผักบุ้งพันธุ์หนึ่ง ดอกสีขาว.

  • บุ้งทะเล

    น. ชื่อไม้เถาชนิด Ipomoea pescaprae (L.) R. Br. ในวงศ์Convolvulaceae ทอดเลื้อยตามหาดทรายชายทะเล ดอกสีม่วงแดงใบไม่มีขน ต้นและใบใช้แก้พิษแมงกะพรุน เรียก ผักบุ้งทะเล.

  • บุ้งฝรั่ง

    น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Ipomoea crassicaulis (Benth.) B.L.Robinson ในวงศ์ Convolvulaceae ดอกสีชมพูอ่อน ใบมีขนอ่อน เรียก ผักบุ้งฝรั่ง, ผักบุ้งรั้ว ก็เรียก.

  • บุ้ง ๓

    น. เครื่องมือสําหรับถูไม้ ทําด้วยเหล็ก มีฟันเป็นปุ่มแหลมคม.

  • บุ้งกี๋

    น. เครื่องสานรูปคล้ายเปลือกหอยแครง สำหรับใช้โกยดินเป็นต้น,ปุ้งกี๋ ก็ว่า.

 


พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒